Print Friendly, PDF & Email

Halimeter PLUSDe Halimeter is het internationaal erkende standaard-instrument voor het meten van vluchtige zwavelverbindingen die verantwoordelijk zijn voor het ontstaan van orale slechte adem en ook vaak voor het ontstaan van tandvleesziektes..

De halimeter is een meetapparaat dat de belangrijkste component (voor 90%) van slechte adem meet, namelijk de vluchtige zwavelverbindingen (hydrogene sulfiden en methyl mercaptan en dimethyl sulfide).

De weergaven zijn in parts per billion (ppb), waardoor een precieze diagnose mogelijk is. Binnen enkele seconden kan de Halimeter de kenmerkende aanwezigheid aantonen van vluchtige zwavelverbindingen in de adem, geproduceerd door anaerobe bacteriën.

Halimeter eigenschappen:

• Een objectieve meting in delen per miljard (parts per billion)
• Geen interbeoordelaarvariabelen aanwezig
• Na de aanschaf van het apparaat zijn het gebruiksmateriaal en de beoordelaarskosten per patiënt bijna nihil
• Na het uitvoeren van de meting is de uitslag meteen bekend
• Vergeleken met andere apparaten is de Halimeter relatief goedkoop in aanschaf

Het gebruik van de Halimeter:

Chronische halitose moet behandeld worden net als ieder ander dentaal probleem en daarvoor is een diagnostische handelwijze noodzakelijk.

Halimeter-metingen kunnen gebruikt worden, behalve als diagnostisch instrument ook als een uitstekend instrument om de voortgang van de halitosis-behandeling te volgen.

De emotionele problemen van veel patiënten met chronische halitosis vragen een goed samengesteld behandelingsprotocol van de beroepsuitoefenaar. De Halimeter is een diagnostisch instrument, dat gebruikt wordt voorafgaande aan een behandelingsprogramma en voor een tussenevaluatie.

 

Enkele voorbeelden van Halimeter toepassingen:

• Als er misschien sprake is van het verbeelden door de patiënt dat hij lijdt aan chronische halitose, hetgeen maar al te vaak voorkomt, zal het testen met de Halimeter gecombineerd met organoleptische metingen met zekerheid de aanwezigheid van chronische halitose bevestigen of ontkennen.

• Als er ogenschijnlijk sprake is van oral malodor, maar dit niet uit de mond komt, kan men door met de Halimeter samples te maken van de lucht die uit de neus komt en van de lucht die uit de longen komt de bron van de slechte geur lokaliseren, hetgeen de informatie geeft voor verdere behandeling en verwijzing van de patiënt.

• En voor die patiënten die men diagnosticeert als hebbende de meest voorkomende conditie; VSC’s op het dorsale gedeelte van de tong hetgeen chronische halitose tot gevolg heeft, is de Halimeter het instrument bij uitstek om de voortgang in de behandeling te kunnen vastleggen en volgen.

Men weet uit eigen ervaring dat patiënten eerder geneigd zijn voor een behandeling te kiezen als zij onpartijdige feedback krijgen van een elektronisch instrument.